|
|
|
FRANK LEE - Singer Performer in Ibiza |
|
Frank Lee
- Singer - Performer - |
 |
 |
FRANK LEE
BIOGRAPHY
My first recollection of wanting to sing was when I joined the Church
Choir. This was probably the hardest audition of my life, standing in an
empty Church with only the pianist. I did enjoy it, unfortunately it
didn’t last very long, the choir bully boy kept picking on me. One day
after church I got him in the vestry not knowing the vicar was behind
me, so I got kicked out. I missed winding up the Church Clock as it was
good way to get the girls.
Some years later, still having the bug for singing I made a good friend,
although my parents didn’t approve. He was much older than me and rode a
motorbike; he opened my eyes and ears to Rock ’n’ Roll music, a complete
opposite from the middle of the road stuff I heard at home.
*
Early Influences Little Richard (who by the way is still THE KING of
Rock ’n’ Roll), Elvis, Eddie Cochran,
Gene Vincent etc.
My First Group age 15 Along with some other friends we bought the
cheapest equipment and rehearsed in the front room of my house, until
the neighbors complained ( don’t blame them, it wasn’t that good )
The first group I actually did gigs with was Nicky Black and the Jets,
someone had the bright idea to dye our hair jet black, so we did. The
drummers mother went ballistic and stuck his head in soapy water and
tried to remove it with a scrubbing brush, his neck was red raw.
I went through the Psychedelic period just like everyone else, this time
the group was called STUMBLE ( this was the title of a Freddie King
song.) We had a little success, supported Hawkwind (Silver Machine) in
Bradford where I met Lemmie.
Later I answered a newspaper ad Vocalist Required, this is where I met
Jim Atkinson who was the guitarist with a semi famous band then
disbanded, The Dawnbreakers. I auditioned and passed but found out I had
to wear a suit on stage, as I was a tee shirt and levis guy and after
much confrontation I got away with a velvet jacket and trousers. He
taught me a lot about harmonies and professionalism along with a
lifetime friend Gordon Parry, who played bass. With this group CORN I
changed direction and played at clubs and cabaret venues. We did a week
at Cinderellas, Leeds ( Pete Stringfellows club ) We auditioned with
only him in the room sitting right in front of us (Was nearly as scary
as the church choir once )
We played Bernard Manning’s Club, contrary to what people say about him,
he was fantastic and sang along with us. (he had a good voice ) P.J
Proby also joined us on stage. When he made his comeback we were support
band. We played in Jersey and met a guy called Jonathan Swift, said he
had a new album coming out with the likes of Leon Russell etc. We
thought he was bullshitting, had no money and was always bumming drinks.
Next morning he was there playing guitar and Joe Cocker was singing so
he was telling the truth. Later I found out he wrote a big 60’s song “I
can’t let Maggie go".
My first contract abroad was a three month stint in Germany playing at
U.S. Bases. It didn’t start too well, we were told in the U.K. that
accommodation was included, guess what? it wasn’t. The German agency
refunded our petrol expenses but that’s all we had to last the month.
The first gigs were in Munich which was freezing cold and covered in
snow, we slept in the van inside speaker covers for warmth. A U.S.
Captain found out and got us food and a place to stay on the Base.
We played 4x45 min sets and 5 on Saturdays. This was the best schooling
for stamina we ever had, we only had 15 mins between each set and being
the military not a minute more. The guitar straps made massive bruises
on Jim and Gordon’s shoulders, but they soon toughened up.
We did two more 3 month stints there but were better prepared and with
many band member changes.
EX CORN / GOODFOOT
We didn’t have a female in the band so we were supplied with two
dancers,
The Flash Queens from Sheffield, great girls and costumes. We all worked
together to make a fantastic show, especially Smoke on the water (lots
of bump and grinds) All the time we were there the GI’s looked after us
(Never knock an American). One day I would like to write a book about
our adventures in Germany ( WE SHOULD HAVE BEEN DEAD ) But that’s
another story.
The band split after Germany with a big internal money problem, I ended
up with many contracts and no band. Ray and Trevor decided to continue
so we had a few weeks to work a new drummer in.
We did a month in Gstaad Switzerland at the Victoria Sports Hotel, would
you believe the previous band was QUEEN.
After many member changes Trevor was replaced by Brian Carter and we
went on to record an album GET ON THE GOODFOOT (James Brown) the cover
photo was taken in Kirkstall Abbey Museum Leeds.
The band split up as bands do i.e. Girlfriend trouble, conflict of
opinions ect. After the difficulties of trying to keep a band together,
I met a guitarist called John who was really into Rock ’n’ Roll and
Blues. We formed a duo and did many gigs together, won regional Pub
Entertainer of the Year.
I got the bug back for live bands, John stayed with me and we formed
FACTORY along with Rod Cullen and Rod Fernley, and once again Ray Dodd
was back with us. We had big local following and hired buses for the
fans on out of town gigs. This time it was mostly original material we
performed. Supported The Sweet, Stevie Marriot (Small Faces) and The
Steve Gibbons Band, the latter I have a great admiration for. Through
our promoter I met Peter Green (Fleetwood Mac).
As I said all the material was original except one song: "You Are The
Music We’re Just The Band" recorded by a Birmingham band TRAPEZE, I was
a big Fan. Sods law, our fans picked up on that one song and a small
record label asked us to record it. Lucky break for us TRAPEZE were
playing at a group venue The Fford Green in Leeds, I asked Mel Galley
who wrote the song if i could record it.
Thinking he would ask for big bucks I was surprised when he said "I’m
flattered man, just do it man.” For those who don’t know the original
TRAPEZE had Glen Hughes as lead singer and bass guitarist who later
joined DEEP PURPLE.
We reformed once again and Gordon was back with us (Germany) after
completing a three year teacher training course, Classical guitar. We
toured the U.K for some years and recorded the album:
 |
FACTORY Rock ’n’
Roll
*
log on to cdfreedom.com and search Frankie Lee
and my
*
solo album: Frankie
Lee FIRE AND RAIN.
As with all good things FACTORY came to an end.
|
NEXT CHAPTER
A good friend Alan Selway phoned me and asked me to audition for his
band. He had made 4 or 5 albums in the 80’s with a band called Vardis
originally QuoVardis until the real Quo stepped in.
This audition kicked off the band SPIDERJIVE which were a fantastic
vocal (harmonies) band which included Martin Larner on drums, it’s hard
to find a drummer who could sing as good as him.
The original guitarist Matt Exelby decided to leave the band and one
bleak Christmas Eve Paul Atack auditioned and joined. We toured the UK
doing many different venues pubs, clubs, The Harley Davidson Rally and
various Bikers gigs.
Then came the major split in my life, Alan decided to immigrate to New
Zealand with his family. After a year I moved to Ibiza with my wife,
where we soon found work as entertainers and worked for four years at
the same place.
Then came THE BOOGIE BAND which is where I’m at now.
*
THE BOOGIE BAND album out
soon
In the future I will put SPIDERJIVE (live at The Duchess of York)
GOODFOOT (Get on the Goodfoot) and more solo stuff out.
Keep
Rocking Frankie Lee |
 |
FRANK LEE BIOGRAFIE
Mijn eerste herinnering aan mijn wens om te zingen was toen ik toetrad
tot het kerkkoor.
Dit was waarschijnlijk de moeilijkste auditie van mijn leven, staande in
een lege kerk met alleen de pianist. Ik heb genoot ervan, maar helaas
duurde het niet erg lang, omdat de pestkop van het het koor de pik op
mij had. Een dag, na de dienst, trof ik hem in de consistoriekamer niet
wetende dat de dominee achter me stond, dus ik werd eruit getrapt. Ik
miste het zingen in de kerk omdat het goede manier was om meisjes te
krijgen.
Enkele jaren later, nog steeds met de wil om te zingen kreeg ik een
goede vriend, hoewel mijn ouders hem niet goedkeurden. Hij was veel
ouder dan ik en reed een motorfiets, en hij had mijn ogen en oren
geopend voor Roll Rock ’n’ muziek, het compleet tegenovergestelde van de
gewone muziek die ik thuis hoorde.
*
Vroege invloeden: Little
Richard (overigens nog steeds KONING van de Roll ’n’ Rock), Elvis, Eddie
Cochran, Gene Vincent, enz.
Mijn eerste groep was, op 15-jarige leeftijd, samen met een paar
vrienden kochten we de goedkoopste apparatuur en repeteerden we in de
voorkamer van mijn huis, totdat de buren klaagden (niet kwalijk te nemen,
het was niet zo goed)
De eerste groep waar ik echte optredens mee deed was Nicky Black en de
Jets, iemand had het lumineuze idee om onze haren zwart te verven, dus
dat deden we. De drummers moeder ging uit haar bol en stak haar zoons
hoofd in een sopje en probeerde de verf te verwijderen met een borstel,
zijn nek was bont en blauw.
Ik ging door de Psychedelic periode net als iedereen, dit keer heette de
groep STUMBLE (dit was de titel van een liedje Freddie King.)
We hadden een weinig succes, ondersteunden Hawkwind (Silver Machine) in
Bradford, waar ik Lemmie ontmoette.
Later antwoordde ik op een advertentie in de krant Zanger Gevraagd, toen
ontmoette ik Jim Atkinson die gitarist was bij een, net opgeheven, semi-bekende
band, The Dawnbreakers. Ik deed auditie en slaagde, maar ontdekte toen
dat ik het podium opmoest in een pak, en ik was een T-shirt en levis man
en na veel diiscussies mocht ik op in een fluwelen jas en broek. Hij
leerde me veel over harmonieën en professionaliteit, samen met een
levenslange vriend Gordon Parry, die bas speelde. Met deze groep CORN
veranderde ik van richting en speelde in clubs en cabaretzalen. We
speelden een week in Cinderellas, Leeds (Pete Stringfellows club). We
audititeerden in een kamer met alleen hem recht tegenover ons. (Was
bijna net zo eng als het kerkkoor toen)
We speelden in Bernard Manning’s Club, in tegenstelling tot wat mensen
over hem zeggen, hij was fantastisch en zong met ons samen. (Hij had een
goede stem) P.J. Proby kwam ook bij ons op het podium. Toen hij zijn
comeback maakte waren wij zijn band. We speelden in Jersey en ontmoetten
een vent genaamd Jonathan Swift, die zei dat hij een nieuw album wilde
uitbrengen met mensen als Leon Russell, enz. We dachten dat hij stond te
ouwehoeren, geen geld had omdat hij altijd drankjes bietste. Maar de
volgende morgen zat hij gitaar te spelen en Joe Cocker zong, dus hij
sprak toch de waarheid. Later ontdekte ik dat hij een grote 60’s song
had geschreven “I can’t let Maggie go".
Mijn eerste contract in het buitenland werd een drie maanden durend
cntract in Duitsland om te spelen op Amerikaanse bases. Het begon niet
al te goed, in Engeland kregen we te horen dat de accommodatie
inbegrepen was, wat denk je? dat was niet zo. Het Duitse bureau
vergoedde onze benzine kosten, maar dat was het, daar moesten we de
maand mee door. De eerste optredens waren in München, waar het ijskoud
was en bedekt met sneeuw, en wij in het busje sliepen, in een speaker
hoes voor de warmte. Een Amerikaanse kapitein kwam erachter en gaf ons
eten en een plek om te verblijven op de basis.
We speelden 4 X 45 minuten sets en op zaterdag 5 sets. Dit was de beste
training voor ons uithoudingsvermogen die we ooit hebben gehad, we
hadden slechts 15 minuten tussen elke set en naar legerregels niet een
minuut meer.
De gitaarbanden maakten donkerblauwe plekken op Jim en Gordon’s
schouders, maar dat wende snel.
We hebben nog twee keer 3 maanden getoerd, maar waren toen beter
voorbereid ondanks de vele veranderingen in de samenstelling van de
band.
EX CORN / GOODFOOT
We hadden niet een vrouw in de band dus kregen we twee danserressen
toegevoegd.
De Flash Queens uit Sheffield, leuke meiden en kostuums. We hebben
allemaal samengewerkt om er een fantastische show van te maken, vooral
’Smoke on the water’ (veel bump en grinds) en er werd doorlopend er op
ons gepast door de GI’s. (Sla nooit een Amerikaans)
Op een dag wil ik graag een boek schrijven over onze avonturen in
Duitsland (we hadden dood kunnen zijn) Maar dat is een ander verhaal.
De band ging, na Duitsland, uit elkaar met een groot intern geldprobleem,
en toen zat ik met veel contracten en geen band. Ray en Trevor besloten
toch door te gaan dus we hadden een paar weken om een nieuwe drummer in
te studeren.
We deden een maand Gstaad, Zwitserland in het Victoria Sports Hotel,
waar de vorige band, of je het gelooft of niet, QUEEN was.
Na vele bezettingswisselingen werdTrevor vervangen door Brian
Carter en gingen we een plaat opnemen GET ON THE GOODFOOT (James Brown)
de coverfoto werd genomen in het Kirkstall Abbey Museum in Leeds.
De band ging uit elkaar, zoals bands doen als gevolg van: problemen met
meisjes, botsing van meningen ect. Na de moeilijkheden van de pogingen
om een band bij elkaar te houden, ontmoette ik een gitarist genaamd
John, die echt bezig was met Roll Rock ’n’ en Blues. We vormden een duo
en deed vele optredens samen, wonnen de regionale Pub Entertainer van
het Jaar.
Ik had weer zin in live bands, John bleef bij me en we vormden FACTORY
samen met Rod Cullen en Rod Fernley, en opnieuw kwam Ray Dodd terug bij
ons. We hadden veel lokale aangangers en huurden bussen voor onze fans
voor buiten-de-stad optredens. Deze keer brachten we vooral origineel
materiaal. We ondersteunden The Sweet, Stevie Marriot (Small Faces) en
The Steve Gibbons Band, voor de laatste heb ik grote bewondering. Via
onze promotor ontmoette ik Peter Green (Fleetwood Mac)
Zoals ik al zei al het materiaal was origineel, behalve een song: You
Are The Music We’re Just The Band, opgenomen door een band uit
Birmingham trapeze, ik
was een grote fan.
Dat speciale nummer werd onze fans opgepikt en een kleine
platenmaatschappij vroeg ons om het op te nemen. Gelukkig voor ons
speelde TRAPEZE op locatie in The Fford Green in Leeds, en vroeg ik Mel
Galley, die het lied schreef, of ik het kon opnemen. Denkend dat hij
veel geld zou vragen was ik stomverbaasd toen hij zei: "Ik ben gevleid
man, gewoon doen man." Voor degenen die de originele TRAPEZE niet kennen,
Glen Hughes was zanger en basgitarist, die later toetrad bij DEEP PURPLE
.
We hervormden opnieuw en Gordon kwam terug bij ons (Duitsland) na het
voltooien van een driejarige lerarenopleiding, klassiek gitaar.
We toerden voor enkele jaren door Engeland en namen het album op:
|
|
*
FACTORY Rock ’n’ Roll
inloggen op cdfreedom.com en zoek Frankie Lee
en mijn
*
solo-album: Frankie Lee
Fire and Rain.
Zoals met alle goede dingen, ook aan FACTORY kwam een einde.
|
VOLGENDE HOOFSTUK
Een goede vriend, Alan Selway, belde mij en vroeg me om auditie te doen
voor zijn band. Hij maakte 4 of 5 albums in de jaren 80 met een band
genaamd Vardis, oorspronkelijk QuoVardis totdat de echte Quo binnen
stapte. Deze auditie schiep de band SPIDERJIVE, met fantastische vocale
(harmonieën) band met Martin Larner op drums, het is het moeilijk een
drummer te vinden die zo goed kon zingen als hij. De oorspronkelijke
gitarist Matt Exelby besloot de band te verlaten en op een sombere
kerstavond deed Paul Atack auditie en sloot zich aan. We toerden door
Engeland langs veel verschillende locaties, pubs, clubs, de Harley
Davidson Rally en diverse optredens voor Bikers.
Toen kwam de grote splitsing in mijn leven, Alan besloot naar Nieuw-Zeeland
te emigreren met zijn familie. Een jaar later verhuisde ik naar Ibiza
met mijn vrouw, waar we al snel werk vonden als entertainers en
gedurende vier jaar op dezelfde plaats werkten.
Toen kwam THE BOOGIE BAND waar ik nu mee speel.
*
THE BOOGIE BAND album komt
binnenkort uit
In de toekomst zal ik uitbrengen
- SPIDERJIVE (live at The Duchess of York)
- GOODFOOT (Get on the Goodfoot) en meer solo albums uit.
Keep
Rocking Frankie Lee |
|
|
|
|
|
|
Contact: + CD Singer Performer Ibiza - FRANK LEE |
|
Contact details & CD
Singer Performer
in IBIZA
FRANK LEE |
 |
+34 626 816 172 |
| @ |
 |
|
|
|
|
|
|
